رشد و شکوفایی ملتها در بستر پیشرفت علوم و توسعه امکانات آموزشی و فرهنگی آن جامعه است. یادگیری از مهمترین بخشهای زندگی هر فرد است که حتی زمانی که به آن فکر نمیکنیم هم اتفاق میافتد. با تاملی در فضاهای آموزشی کشور به خوبی میتوان متوجه ناخوانایی این فضاها از طرف مخاطب اصلی آنها شد. شاید اولین و مهمترین عنصری که در خوانایی فضای آموزشی مطرح است مطابقت آن فضا با روح آموزش میباشد.
متاسفانه این امر کمتر در فشاهای آموزشی مدرنیستی حال حاضر ایران دیده می شود. این عدم خوانایی باعث از بین رفتن حس تعلق به فضا که یکی از ارکان ایجاد خلاقیت در معماری است، می شود که تاثیرات عمیقی را در پس زمینه نسلهای آیندهساز جامعه خواهد گذاشت. نوع نگاهی که در دهههای اخیر به طراحی محیطهای آموزشی شده است تنها توجه به بر آوردن نیاز آموزشی جامعه از نظر کمی و نیازهای درونی آن و آنچه درون آن اتفاق می افتد معطوف می باشد. این امر باعث فاصله گرفتن این محیطها از هویت افراد و تعریف آن به صورت یک واحد مستقل و منقطع از مشارکتهای اجتماعی شده است.
رشد چشمگیر جمعیتی نیاز کمی مدارس و دانشگاهها باعث شد که به ابعاد کیفی و سایر کارکردهای آنها پرداخته نشود، اما امروزه باتوجه به کاهش میزان رشد جمعیت جوان کشور میبایست در روند طراحی فضاهای آموزشی مطالعات زیر بنایی بیشتری انجام شود .بدین منظور موسسه مدیریت دانش شباک به همراهی دانشگاه جامع علمی کاربردی واحد ۱۳ تهران در نظر دارد همایش ملی معماری فضاهای آموزشی را در تاریخ ۱۴ و ۱۵ بهمن ماه ۱۳۹۴ در دانشگاه علم و صنعت ایران برگزار نمایند.